Συνάντηση 4η
ΔΙΑΒΟΛΟΜΠΟΥΚΗΣ: ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Με λένε Διαβολομπούκη. Είμαι 14 χρονών και μισώ τα βιβλία. Ε, τι να περιμένετε. Στο σχολείο μαθαίνουμε πως καίμε βιβλία, πως σκίζουμε βιβλία, πως να κάνουμε τα βιβλία μπάρμπεκιου και κάτι τέτοια. Α, ξέχασα να σας πω σε ποιο σχολείο πάω. Πάω στο Γυμνάσιο Μ.Τ.Β. (Μισώ Τα Βιβλία). Πολύ ωραίο σχολείο. Ας αλλάξουμε κεφάλαιο.
Ο χειρότερός μου εχθρός είναι ο Αγγελομπούκης. Λατρεύει τα βιβλία και στο σχολείο του τους μαθαίνουν πως να καλλιεργούν βιβλία, πως να ταΐζουν βιβλία και, το χειρότερο, πως να τα διαβάζουν. Αηδία. Το σχολείο που πάει ο Αγγελομπούκης ονομάζεται Λ.Τ.Β. (Λατρεύω Τα Βιβλία).
Τώρα, για την δουλειά μου. Δουλεύω στο ΠΠΣΠΘ ως μασκότ στον Όμιλο Δημιουργικής Γραφής. Ξέρω, έχει βιβλία και γράψιμο, αλλά πληρώνομαι. Κι έχω βάλει στο μάτι μια μπαζούκα. Ωχ, κοίτα την ώρα, πρέπει να φύγω. Γεια σας.
~
ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ
Ήμουν διακοπές στη Χαβάη. Πήγαινα με τους γονείς μου στην παραλία Χαμπάϊκο. Μόλις φτάσαμε, αντίκρισα ένα απίστευτο θέαμα. Ο ήλιος αντανακλούσε στο νερό, κάνοντας το να φαίνεται σαν ασήμι. Οι σέρφερ έπαιζαν με τα κύματα. Μικρά καραβάκια αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα. Άπλωσα την πετσέτα μου στην κοχυλοσπαρμένη άμμο. Ο παφλασμός των κυμάτων με γαλήνευε. Το απαλό αεράκι μου χάιδευε το πρόσωπο. Τα φύλλα των φοινίκων πήγαιναν πέρα – δώθε, δημιουργώντας έτσι μια πανέμορφη συγχορδία. Η έντονη μυρωδιά του χυμού καρύδας μου έσπαγε την μύτη. Έχωνα τα πόδια μου στην δροσερή άμμο και ένιωθα τρισευτυχισμένος. Δυστυχώς, η ώρα πέρασε κι έπρεπε να φύγω. Αυτό θα μου έμενε μια αξέχαστη εμπειρία.
