Γεια σας. Βρίσκομαι σ' ένα πλοίο και πηγαίνω στη Χαβάη. Η θάλασσα έχει τεράστιους λευκούς καρχαρίες που πρώτη φορά βλέπω. Έχει πανέμορφα κοράλια και ωραία ψάρια.
Το πλοίο είναι τεράστιο και πολύ σύγχρονο. Επιτέλους, φτάσαμε!!
Πω πω, τέλεια είναι η Χονολουλού. Έχει παντού φοίνικες και παντού αμμουδιά. Τα μαγαζιά έχουν όλα λουλούδια και παντού χορεύουν σάμπα. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη και υπάρχει μια πινακίδα που λέει "Μην κολυμπάτε πέρα από τα 20 μέτρα, υπάρχουν λευκοί καρχαρίες".
Κατευθείαν πήγα στην παραλία. Η άμμος δεν έχει καθόλου πέτρες. Φοβερή είναι η Χονολουλού. Αυτά για σήμερα. Καλό μεσημέρι.
~
ΓΙΑΤΙ ΤΟ Ω ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ;
Γεια σας, είμαι ο κύριος Ω. Τι θέλετε να σας πω γιατί είμαι
το τελευταίο γράμμα; Ωχ είναι μεγάλη ιστορία, τέλος πάντων, θα σας την πω.
Βρισκόμαστε στο 776 π.Χ., στην Ολυμπία γίνονται οι πρώτοι
Ολυμπιακοί αγώνες. Τότε εγώ ήμουν νέος και ήθελα να πάρω και εγώ μέρος (η
αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα αλλά μ’ ανάγκασε η μαμά μου).
Όταν πάτησα το πόδι μου στην Ολυμπία αμέσως μου ήρθε να
φύγω, αλλά ήταν πίσω η μαμά μου με τον πλάστη και αποφάσισα ότι ήταν καλύτερο
να «μείνω στ’ αυγά μου».
Το πρώτο άθλημα ήταν ο δίσκος. Εγώ ήμουν πρώτος. Πήγα στον
διαιτητή να μου δώσει τον δίσκο, όμως τελικά ήταν πολύ πιο βαρύς απ’ ότι
νόμιζα. Όταν τον έριξα ένιωσα μια ξελάφρωση. Πήγα στον κριτή να μου πει πόσα
βήματα ήταν, μόλις το άκουσα έπαθα σοκ. Ο δίσκος ο άτιμος έπεσε στα δυο βήματα.
Όταν πήγα στις κερκίδες έφαγα δυο με τον πλάστη στον ποπό.
Δεύτερο άθλημα ήταν το ακόντιο. Ευτυχώς ήμουν καλός σ’ αυτό
αλλά μου ήρθε η ατυχία κατακέφαλα. Έτρεχα για να πετάξω το ακόντιο και σκόνταψα
όμως για κακή μου τύχη το ακόντιο μου ‘φυγε απ’ τα χέρια και έπεσε μέσα στον
αγωνιστικό χώρο. Πήγα τρέχοντας στον κριτή για να ζητήσω επανάληψη αλλά ο
κριτής μου είπε ότι το ακόντιο έπεσε στο ένα βήμα.
Άρχισα να διαμαρτύρομαι όμως ο κριτής δεν μου ‘δωσε
επανάληψη. Τέλος πάντων, ευτυχώς που πήγα και στην άλλη άκρη των
κερκίδων και γλίτωσα δυο στον ποπό.
Τρίτο άθλημα ήταν η σφαίρα. Επειδή δεν είχα προπονηθεί σ’
αυτό (και γι’ αυτό φταίει η μαμά μου επειδή μου ‘βαζε συνέχεια δουλειές για το
σπίτι) πήγα στον διαιτητή και του είπα να μου δώσει την λίγο πιο ελαφριά
σφαίρα. Η απάντησή του όμως ήταν «Καλά, είσαι τρελός». Όπως καταλαβαίνετε τα
πήγα χάλια στη σφαίρα.
Το τέταρτο άθλημα ήταν το τρέξιμο. Για κακή μου τύχη όταν η
μαμά μου με κοπάνησε με τον πλάστη (μετά την σφαίρα) έπαθα κράμπα και δεν
μπορούσα να τρέξω. Όταν πήγα στον κριτή να του το πω, ο κριτής μου είπε ότι
κατά λάθος με είχε βάλει στον αγώνα και τώρα που τελείωσε θα ήμουν μάλλον
τελευταίος.
Τότε άρχισα να φωνάζω στον κριτή. Όμως πριν προλάβω να πω
δυο λέξεις ήρθαν από πίσω μου δυο τύποι να… μ’ έπιασαν απ’ τα χέρια και με πέταξαν
έξω απ’ το στάδιο.
Αυτή ήταν η αιτία να γίνω το τελευταίο γράμμα. Η αφορμή ήταν
οι υποψηφιότητες για μέλη της Αλφαβήτας.
~
Συνάντηση 9η
